Jules kwam binnen als gastdocent en werkt nu vast aan de HZ

Het begon met de vraag of hij naast zijn werk als projectleider een aantal gastlessen wilde geven aan een groep studenten. Ruim een jaar later werkt Jules Bogaerts 32 uur per week als docent Bouwkunde op de HZ. “Het contact met de studenten is alleen maar leuker geworden, nu ik ze écht volg in hun ontwikkeling.”

Op een dag werd je gevraagd voor een gastcollege. Hoe kwam dat tot stand?
“Voordat ik bij de HZ aan de slag ging, werkte ik in Middelburg bij een architectenbureau. De toenmalige partner-architect van het bureau, werkte was ook opleidingscoördinator Bouwkunde aan de HZ. Hij vroeg me of ik het leuk vond om een paar gastlessen te geven over Building Information Modelling. Ik wist niet precies wat ik van zo’n gastcollege kon verwachten, maar het leek me een geestig idee. Samen met het team van Bouwkunde heb ik toen wat lessen voorbereid. Niet veel later stond ik vol gezonde spanning voor de eerste groep.”

Smaakte het meteen naar meer?
“Het was verrassend leuk! Ik ging met positieve energie het lokaal uit. En ik merkte dat ik het jammer vond dat ik het vervolg niet mee kon maken. Heeft mijn les iets wezenlijks bijgedragen? Hoe gaan de studenten de theorie in de praktijk brengen? Daar ben je als gastdocent allemaal niet bij. Een paar maanden later ontstond er een vacature in het team van Bouwkunde. Toen werd de vraag plotseling concreet. En ik dacht: dit lijkt me een prachtige stap.”

Was je niet bang dat je spijt zou krijgen van de carrièreswitch?
“Ik had door mijn gastlessen een heel goed gevoel bij de HZ. Het werken voor een architectenbureau is natuurlijk óók prachtig. Maar het was ook een stressvolle baan. Ik kon niet op vakantie zonder continu in contact te staan met aannemers en opdrachtgevers. De deadlinedruk is ontzettend hoog. En in de wereld van aannemers en uitvoerders zit wel een zekere hardheid. Op de HZ voelde ik meteen dat er een andere cultuur heerst. Onder collega’s wordt heel open gesproken over situaties of problemen waar we tegenaan lopen. De organisatie is er meer op gericht dat je van elkaar leert. En de vakanties? Het idee dat je écht even van de radar kunt zijn, is een riant besef.”

En dan werk je opeens in het onderwijs. Is het nog net zo leuk, nu je het fulltime doet?
“Ook nu heb ik er nog hartstikke veel plezier in. Het contact met de studenten is alleen maar leuker geworden, nu ik ze écht volg in hun ontwikkeling. Er heerst een heel open sfeer tussen studenten en docenten. Je deelt samen een practicumlokaal. Als er iets is, zit je zo naast elkaar aan tafel. Het is gaaf om te zien hoe inventief sommige studenten kunnen zijn. Hoe ze verschillen in karakter en aanpak. Ik heb geen pedagogische achtergrond, maar ik leer op dat gebied veel van mijn collega’s. Ik kan altijd bij een collega terecht om te sparren. Daarnaast doe ik een verkorte cursus, op een later moment wil ik ook mijn graad halen. Het onderwijs is een nieuwe wereld voor mij, maar dat maakt het juist leuk.”

Voelde de overstap van een architectenbureau naar het hoger onderwijs als een sprong in het diepe?
“In het begin was het wennen, maar het team hielp me daar goed doorheen. Bij de start gaat het vooral om de goede golflengte. Op welk niveau zitten de studenten? Wat weten ze wel en wat nog niet? Hoe houd je een lesactiviteit boeiend? Maar ook: waar eindigt het helpen van een student en waar begint de eigen verantwoordelijkheid? Ik ben soms nog té enthousiast in het helpen van studenten bij hun ontwerpvoorstellen. Omdat ik het zo leuk vind. Terwijl ze het meeste natuurlijk zelfstandig moeten ontdekken. Zij moeten het werk doen, initiatief nemen en fouten kunnen maken. Langzaam aan vind ik hier nu een middenweg in.”

Hoe zien jouw werkdagen er ongeveer uit?
“Op het hbo houdt het docentschap veel meer in dan alleen maar lesgeven. Met het hele team van Bouwkunde draaien we het programma, van jaar 1 tot en met jaar 4. We hebben twee keer per week teamoverleg waarin we successen met elkaar delen, elkaar vinden waar nodig, de ontwikkelingen doornemen en goed kijken naar elkaars lesopbouw. Daarnaast coördineer ik cursussen, maak ik verbindingen met andere opleidingen, begeleid ik stages, minoren en afstudeerders. En ik ben Studieloopbaancoach voor de derdejaarsstudenten. Allemaal ontzettend leuk om te doen. We blijven als team ook continu ontwikkelen, leren en onderzoeken. Het staat nooit stil. Dat vind ik prettig, want zo blijven we allemaal op niveau.”

Hoe zou jij de HZ als organisatie beschrijven na je eerste maanden?
“De fijne sfeer die ik in mijn eigen team ervaar, voel ik ook bij de rest van de organisatie. De HZ investeert veel in de verbinding, de ontwikkeling en het welzijn van de medewerkers. Aan de start van het nieuwe hogeschooljaar heb ik veel collega’s leren kennen tijdens een teamdag. Als ik dan om me heen kijk, zie ik een heel positieve en energieke groep mensen. Ik vind het gaaf om daar onderdeel van uit te maken.”